Το να περάσεις από τη Ρώμη και να μη δώσεις την υπόσχεση ότι θα ξαναγυρίσεις στην πόλη με τον... κλασικό τρόπο, δηλαδή υποβάλλοντας τα σέβη σου στην παράδοση που θέλει να ρίχνεις ένα νόμισμα πίσω από τον ώμο στην Φοντάνα Ντι Τρέβι είναι σχεδόν αδύνατον. Αν μη τι άλλο, γιατί ένα πέρασμα από τη διάσημη κρήνη είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις ξεκινώντας τον περίπατό σου στους δρόμους της Αιώνιας Πόλης.
Το μνημειώδες σιντριβάνι που ενθουσιάζει τα πλήθη με την ιστορία και την ομορφιά του είναι - όχι άδικα - ένα από τα σύμβολα της πανέμορφης πόλης και παράλληλα ένας ύμνος στη δύναμη του νερού και στη μυθολογία που χτίστηκε πάνω της.
Η αντανάκλαση των νομισμάτων στα νερά της αποτελεί την επιβεβαίωση ότι το έθιμο, για το οποίο κανείς δε γνωρίζει το πώς και πότε ξεκίνησε συνεχίζει να τηρείται πιστά από τους επισκέπτες της Αιώνιας Πόλης.
Έτσι αποφασίσαμε κι εμείς στην τάξη μας να κάνουμε ένα αντίστοιχο σιντριβάνι ευχών. Βέβαια... αντί για σιντριβάνι χρησιμοποιήσαμε ένα τάπερ αλλά τη δουλειά του την έκανε. Κάθε παιδί είχε τη δυνατότητα να ρίξει το νόμισμα του και να κάνει μια ευχή. Κάτι που θα ήθελε πολύ! Καρπούζα (!), γλειφιτζούρια, φράουλες, ουράνια τόξα και άλλα πολλά ζήτησαν τα παιδιά. Μα αυτό που ήταν το πιο παράδοξο απ' όλα ήταν η ευχή μιας μαθήτριάς μας να "βρέξει τούρτες" και να που έγινε (ήταν και τα γενέθλιά της σήμερα, οπότε φάγαμε όλοι μας από ένα κομμάτι.
(Κάντε κι εσείς λοιπόν μια ευχή. Αντί για σιντριβάνι χρησιμοποιήστε ένα μαγικό τάπερ, σαν το δικό μας)
Για να λέμε και την αλήθεια βέβαια, εκείνη την ημέρα την τιμητική του την είχε ο "Τερατοευρούλης", Ο μικρός τερατοκουμπαράς μας που μια φορά την εβδομάδα, κατά προτίμηση τη νύχτα, πρέπει να τον ταΐζουμε ένα ευρώ γιατί η κοιλίτσα του γουργουρίζει. Βέβαια τα ευρώ δε τα χρειάζεται μόνο για να τρέφεται αλλά και για να μας βοηθήσει να αγοράσουμε πράγματα που χρειαζόμαστε (ανάγκη) ή πράγματα που θέλουμε πολύ (επιθυμία).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου